Δευτέρα 27 Οκτωβρίου 2014

ΘΗΤΕΙΑ: Κι όμως ο χρόνος διάρκειάς της δεν είναι το σημαντικότερο που πρέπει να αποφασίσουμε

 

“Να την κάνουμε 12 μήνες τη θητεία…Και γιατί να την κάνουμε 12 κι όχι 18; Να τους παίρνουμε στρατό από τα 18, μόλις τελειώνουν το Λύκειο να μην τους ψάχνουμε μετά; Άντε να τους δώσουμε και μια δεύτερη ευκαιρία για να ξαναδώσουν Πανελλήνιες”. Περίπου έτσι γίνεται η συζήτηση για την θητεία στον Ελληνικό Στρατό. Και περιοριζόμαστε στον Στρατό, γιατί αυτός έχει το μεγάλο πρόβλημα επάνδρωσης. Μπορεί να γίνει σοβαρή συζήτηση για την θητεία πετώντας ο καθένας μια ιδέα που έχει στόχο περισσότερο το “πολιτικό” μέρος του θέματος και λιγότερο αυτό που ενδιαφέρει και δεν είναι άλλο από το επιχειρησιακό; Δεν μπορεί πως να το κάνουμε;


Το θητεία θέλουμε τελικά; Το στρατιώτες θέλουμε να παράγουμε; Μαχητές που ακόμη και μετά από την απόλυσή τους θα λογίζονται ως χρήσιμες και αξιόπιστες μονάδες της εφεδρείας; Και πόσος χρόνος χρειάζεται για να “φτιαχτεί” ένας μαχητής; Ένα εξάμηνο, ένας χρόνος, 18 μήνες;


Ή μήπως θελουμε αυτό που έχουμε σήμερα. Στρατιώτες οι οποίοι δεν καταλαβαίνουν αν είναι σημαντικότερη η εκπαίδευση στα όπλα ή στον…δίσκο σερβιρίσματος στα θέρετρα αξιωματικών. Στρατιώτες που σ' όλη τη θητεία τους μπορεί να κάνουν μερικές βολές με G3 κι αυτό είναι όλο;

Στρατιώτες οι οποίοι γνωρίζουν πολύ πριν παρουσιαστούν στα Κέντρα Νεοσυλλέκτων ότι το σημαντικότερο πράγμα σ' αυτή τη ζωή και σ' αυτή τη χώρα είναι …το βύσμα;


Στην θεωρία όλοι μας, πολιτικοί, στρατιωτικοί, δημοσιογράφοι ισχυριζόμαστε ότι θέλουμε μία άλλου τύπου θητεία. Ουσιαστική και χρήσιμη. Μόνο που κανείς μας δεν …υπηρετεί αυτή την θέση.


Κατά την ταπεινή μας άποψη ο χρόνος διάρκειας της θητείας δεν πρέπει να είναι το σημείο έναρξης της συζήτησης.


Πρώτα απ' όλα θα πρέπει να κουβεντιάσουμε - γρήγορα - άλλα θέματα κι αν καταλήξουμε σε αποφάσεις πιθανότατα η διάρκεια της θητείας θα προκύψει από μόνη της.


•Τι στρατιώτη θέλουμε; Όλοι θα συμφωνήσουμε ότι χρειαζόμαστε τον στρατιώτη που αν χρειαστεί θα μπορέσει να πολεμήσει. Ωραίες οι θεωρίες περί “ελληνοτουρκικής φιλίας” και οι “γιάπικες” προσεγγίσεις του “έλα μωρέ τίποτα δεν θα γίνει”, αλλά ας ρωτήσουν και όσους υπηρετούσαν την θητεία τους τις ημέρες των Ιμίων.


•Πως τον φτιάχνουμε; Με πραγματική στρατιωτική εκπαίδευση η οποία δεν μπορεί να περιλαμβάνει “αγγαρειομαχίες” και μαζικές αποσπάσεις στρατιωτών για μήνες στα καλοκαιρινά θέρετρα όπου οι στρατιώτες γίνονται γκαρσόνια.


•Μας λείπουν πράγματι τόσοι πολλοί στρατιώτες; Οι εκτιμήσεις λένε ότι η τελευταία μείωση θητείας προκάλεσε ένα έλλειμμα 20.000 ανδρών. ΄Αποψή μας είναι ότι ο αριθμός θα μπορούσε να είναι πολύ, πολύ μικρότερος αν είχαμε κάνει ήδη κανονική αναδιοργάνωση των ΕΔ κι όχι αυτό το … κάτι σαν αναδιοργάνωση που ζήσαμε. Η Πελοπόννησος έχει ακόμη αμέτρητες μονάδες οι οποίες παραμένει άγνωστο σε τι χρησιμευουν πέραν της εξυπηρέτησης του κομματικού πελατειακού κράτους μας.


•Αλλαγή νοοτροπίας για την θητεία. Το δύσκολο κομμάτι για την θητεια. Πως θα πείσεις τους νέους ότι η θητεία δεν είναι χαμένος χρόνος; Αυτό χρειάζεται δουλειά από τα σχολεία ακόμη. Χρειάζεται όμως και την επιβολή απόλυτης αξιοκρατίας και κατάργησης του “βύσματος”. Ποιός θα το τολμήσει; Σωστή η απορία, αλλά δεν είναι κακό να συνεχίζουμε να ελπίζουμε.


Αν όλα αυτά τα κάνουμε και τα τηρήσουμε θα βρούμε και τον χρόνο που πρέπει να υπηρετούν οι νέοι μας. Σεβόμαστε την άποψη που έχουμε ακούσει από στρατιωτικούς και λέει ότι η θητεία δεν μπορεί να είναι μικρότερη των 12 μηνών, για να περνούν οι στρατιώτες εκπαίδευση μ' όλες τις καιρικές συνθήκες. Ακούγεται λογικό. Αλλά ας αποφασίσουμε για όλα τα προηγούμενα.


Όσο για την πρόταση του ΓΕΕΘΑ για προαιρετική στράτευση γυναικών; Δεν ακούγεται άσχημη αλλά πρέπει να δούμε πως ακριβώς την εννοεί…

 

ΠΗΓΗ: OnAlert

 

 

 

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου